دیوار بنایی آجر سنتی از ملات ساروج و آجرهایی با چیدمان منظم تشکیل شده است.
یک مدل جداگانه برای ایجاد دیوار آجری استفاده می شود. یعنی از آجر و ملات به عنوان اجزای مستقل استفاده می شود.
این نوع روش مدلسازی بصری است و می تواند به طور دقیق پیوند بین ملات و آجر را شبیه سازی کند. در اینجا، اندازه آجر 240 میلی متر (طول) × 115 میلی متر (عرض) × 53 میلی متر (ضخامت) است.
6 قطعه در جهت طول دیوار (جهت X)، 22 قطعه در جهت ارتفاع (جهت Y)، 2 قطعه در جهت ضخامت (جهت Z) و ضخامت ملات قرار می‌گیرند. 10 میلی متر است.
بنابراین، اندازه کلی دیوار آجری 1250 میلی متر × 1490 میلی متر × 240 میلی متر است.
آجر و ملات هر دو با سلول های لاگرانژ تقسیم می شوند. در الگوریتم لاگرانژ، ماده برای ردیابی جریان هر نقطه جرمی به شبکه متصل می شود.
شبکه و مواد با هم تغییر شکل داده و مختصات با مواد حرکت می کنند که یکی از پرکاربردترین روش ها برای حل مشکلات انفجار و ضربه است.
مرزهای دیوار آجری همگی دارای محدودیت های شش درجه آزادی هستند، همانطور که در شکل 1 نشان داده شده است. ترکیب کروی 4 مواد منفجره توسط هیدرودینامیک ذرات صاف ایجاد شده است.
به عنوان یک روش گسسته‌سازی بدون مش، مزیت اصلی روش SPH برای جلوگیری از مشکلات شدید مرتبط با درهم‌رفتن و اعوجاج مش که معمولاً در تحلیل لاگرانژی رخ می‌دهد که شامل ضربه تغییر شکل بزرگ و رویدادهای بارگذاری انفجاری است، دارد.
ماده منفجره به مرکز هندسی سطح جلوی دیوار بنایی آجری چسبیده و از مرکز خود منفجر می شود.
برای به دست آوردن فشار روی دیوار و ردیابی ناحیه آسیب، یک سری نقاط گیج در امتداد جهت افقی و عمودی سطوح جلویی و عقبی تنظیم می شود.
مدل شبیه سازی ایجاد شده در شکل نشان داده شده است.
هنگامی که یک ماده منفجره منفجر می شود، انبساط گازهای داغ در فشارهای بسیار بالا باعث ایجاد موج ضربه ای می شود که با سرعت زیاد به سمت خارج حرکت می کند.
سازه های مجاور درجاتی از آسیب را متحمل می شوند. اگر ماده منفجره بر روی سطح سازه قرار گیرد تا منفجر شود، فشار بیشتر و مدت زمان بارگذاری کمتری حاصل می شود.
در این زمان، بخشی از موج ضربه ای به سنگ تراشی آجر تماسی نفوذ می کند. به این بخش از موج ضربه ای، موج ضربه ای انتقالی می گویند.
